سهراب سپهری (۱۵ یا ۱۴ مهر ۱۳۰۷ قم-۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ تهران) شاعر، نویسنده و نقاش اهل ایران بود.
او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌است.
سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، کمال طلب، فروتن و خجول بود که دیدگاه انسان مدارانه‌اش بسیار گسترده و فراگیر بود. از این رو آثار وی همیشه با نقد و بررسی‌هایی همراه بوده‌اند. برخی از کتاب‌های او چنین می‌باشند: «تا انتها حضور»، «سهراب مرغ مهاجر» و «هنوز در سفرم»، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «تفسیر حجم سبز»، «حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگره»، «نیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهری» و «نگاهی به سهراب سپهری».
زندگی نیست بجز عشق بجز حرف محبت به کَسی وَر نه هر خار و خَسی زندگی کرده بَسی…
زندگی حس غریبیست که یک مرغ مهاجر دارد …!
لحظه‌ها را دریاب … زندگی در فردا نه همین امروز است …
به سراغ من اگر می‌آیید، پشت هیچستانم. پشت هیچستان جایی است پشت هیچستان رگ‌های هوا پر قاصدهایی است که خبر می‌آرند، از گل وا شده دورترین بوته خاک... آدم اینجا تنهاست و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است.
ایمان بیاورید به خدایی که به پیچک فرمود:
دوستان من کجا هستند؟ روزهاشان پرتقالی باد!
هوش من پشت چشمان او آب می شد …!
