Fastpacking حاصل ادغام دویدن و کوله گردی است. با پیشرفت در طراحی تجهیزات، دوندگان می‌توانند در دوهای چندروزه‌ی کوهستانی حداقل به‌اندازه‌ی تجهیزات یک شب را در یک کوله، که کمتر از 5 پوند وزن دارد، حمل کنند.
Fastpacking را حاصل ترکیب دویدن و کوله گردی تصور کنید که در آن دوندگان، در دوهای چندروزه‌ی کوهستانی، حداقل تجهیزات لازم برای یک شب را با خود حمل می‌کنند. اولین بار توسط کوله‌گردهایی که به دنبال بار سبک‌تر بودند ابداع شد؛ اما در چند سال اخیر دوندگان بیشتری به سراغ این ورزش می‌روند. و چرا که نه؟ با پیشرفت در طراحی تجهیزات، یک کوله‌ی یک‌شبه می‌تواند کمتر از 5 پوند وزن داشته باشد؛ برای راحت دویدن با آن، به‌اندازه‌ی کافی سبک است.
به‌صورت خلاصه، یک مسیر کوهستانی را انتخاب می‌کنید، حداقل وسایل لازم برای شب را جمع می‌کنید، کل روز را می‌دوید، در یک کمپ ساده می‌خوابید، سپس روز بعد دوباره آن را تکرار می‌کنید. این کار می‌تواند به‌اندازه‌ی یک مسیر کوهستانی که کمی برای دویدن در یک روز طولانی است، ساده باشد و یا می‌تواند به‌اندازه‌ی مسیر کوه‌های آپالاچ، مستلزم تلاش زیاد باشد.
دیمیتری کوپوناس، مؤسس GoLite و یک fastpacker علاقه‌مند، که گردش‌های دو روزه و نیز کل مسیر کوهستانی کلرادو را انجام داده است، می‌گوید: "توانایی پیمودن صدها مایل زمین بین جاده‌ها، بسیار آزادی‌بخش است." او می‌گوید نکته‌ی کلیدی این است که نه‌تنها تجهیزات بسیار کم -و بسیار سبک- به همراه داشته باشید، بلکه از هر قطعه از وسایل برای چند منظور استفاده کنید؛ به‌عنوان‌مثال، شلوارهای دو در هنگام شب به پیژامه تبدیل می‌شوند.
برای برنامه‌ریزی اولین سفرتان، مسیری را مشخص کنید که بتوانید به‌سادگی در دو روز آن را بدوید و دارای منابع آب زیادی باشد. یکی از دوستان خود را متقاعد کنید تا همراهتان باشد -یا حداقل به یک نفر اطلاع دهید که کجا خواهید رفت- و آب‌وهوا را چک کنید. مهم‌تر از همه، وسایلی را ببرید که هم سبک و هم کاربردی باشند، و نحوه‌ی استفاده از آن‌ها را بلد باشید. (نکته: سعی کنید پیش از آنکه به حومه‌ی شهر بروید، یک‌بار پناهگاه خود را برپا کنید.)
تجهیزات اولیه برای افراد مبتدی به‌صورت زیر است:
حمل: کوله‌ی شما در هنگام دویدن باید سبک، فشرده و راحت باشد. مدل Osprey Exos 34 دارای 1 پوند و 12 اونس وزن و دارای نوارهای کشی نازکی است که کمک می‌کنند تا کوله به شکل کمرتان در بیاید و همچنین یک پارچه‌ی توری در پشت آن دارد که عرق را از خود عبور می‌دهد.
خواب: خواب مناسب برای پیمودن مسافت‌های طولانی بسیار مهم است. تشک بادی NeoAir محصول Thermarest تنها 14 اونس وزن دارد و به‌اندازه‌ی یک قوطی یک لیتری فشرده می‌شود و بااین‌حال برای یک شب استراحت بر روی زمین ناهموار، به‌اندازه‌ی کافی راحت است. برای صرفه‌جویی در وزن، یک زیرانداز به‌اندازه‌ی سه‌چهارم طول آن تهیه کنید و از کوله‌ی خالی برای زیر پاهایتان استفاده نمایید.
کیسه‌خواب‌های عایق‌بندی شده با کرک، نسبت به وزن شان بهترین گرما را دارند. مجموعه کیسه‌خواب‌های Super Stretch Down Hugger محصول Montbell که دارای کیسه‌های بین 20 تا 35 درجه‌ی فارنهایت هستند، دیواره‌های کشسانی دارند به دور بدن محکم می‌شوند، و امکان حرکت را فراهم می‌سازند اما فضای تلف‌شده را حذف می‌کنند.
باران: تجهیزات بارانی شما می‌تواند به‌عنوان یک خانه‌ی شبانه، تا شود. برزنت/پانچو بسیار سبک GoLite را تهیه کنید. این محصول از پارچه‌ی سیلیکون الاستومر ساخته شده و دارای حلقه‌هایی برای برپا کردن آن همانند یک چادر است. چوب‌دستی‌های مسافرتی، مثل contour Elliptic Shocks محصول Black Diamond، که از فیبر کربنی ساخته شده و برای بسته‌بندی راحت‌تر روی هم تا می‌شوند، می‌توانند برای ساخت یک سایه بان مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین می‌توانید از آن‌ها برای کمک به بالا رفتن از مسیرهای شیب‌دار و حفظ تعادل در مسیرهای فنی، استفاده کنید.
غذا و آب: بسیاری از fastpacker ها با خودشان پیک‌نیک حمل نمی‌کنند و در عوض، به سراغ مواد سرد مثل میوه‌های خشکانده در آفتاب، و غذاهای خشک فریز شده که فقط نیاز به آب سرد دارند، می‌روند. به خاطر داشته باشید که هرچه غذا فشرده‌تر باشد، هم برای سیر کردن شما و هم صرفه‌جویی در فضای کوله‌پشتی، بهتر است. به جای یک سیب، ورقه‌های سیب را با خود ببرید. به جای نان، کراکر با پنیر و سوسیس به همراه داشته باشید.
آب رودخانه، جوی و دریاچه‌هایی که در مسیر پیدا می‌کنید، نیاز به تصفیه دارند. به جای یک فیلتر سنگین، قرص‌های تصفیه‌ی آب Aquamira به همراه داشته باشید، که عملاً وزنی ندارند، طعم بسیار بهتری نسبت به ید دارند، و بسیاری از میکروب‌ها را از بین می‌برند.
چراغ کلاه موردعلاقه‌تان و چند لایه لباس مناسب آب‌وهوا بپوشید و آماده‌ی رفتن هستید.
با اینکه تجهیزات مناسب اهمیت دارد، fastpacking یک ورزش مینیمالیستی است و هدف آن در نهایت، فراموش کردن بار پشتتان است؛ یا اینکه چه زمانی باید به ماشین برسید یا برای شام چه چیزی بپزید. وقتی در یک مسیر کوهستانی گشت می‌زنید و به چیزی جز صدای قدم‌هایتان بر روی گل‌ولای و تصویر افق در آسمان فکر نمی‌کنید، پس کار را درست انجام داده‌اید.
منبع: RunnersWorld
